SPIRA

I.

SPIRA

celebris admodum Imperii, Episcopalis et ampla in German. civitas, tractus cognominis caput, cuius olim incolae Nemetes, et urbs ipsa Nemetum dicebatur, vulgo Spire.

Non aeque culta, in Palatinatu inferiori sub Episcopô propriô. Sedes Camerae Imperialis alias Noviomagus Nemetum, vel Nemetes, vide ibi: demum A. C. 1082. Spirae nomen aepta, a pago et fluviolo propinquo Speirbach, quorum uterque murô inclusus est, a Rudigero Episcopo. Alii Spiram a Constantio Chloro conditam

dicunt, A. C. 298. Templum hic summum, a Conrado Salico Imperatore exstructum, monte Oliveti, A. C. 1411. ingentibus sumptibus exstructô, ac sepulchris aliquot Caesarum Suevicorum, Conradi II. Henricii II. IV. et V. celebre. Unde Rodolphus I. Imperator paulo ante mortem quae ei hîc prope contigit, sibi multos ibi conveniendos Reges esse, dixit, A. C. 1288. Ibidem et Augustae praefatorum Imperatorum coniuges quiescunt. Prope templum lapis ingens, vulgo die Schwabenschussel, libertatis signum, positus est, ultra quem Senatus Episcopum non comitatur. Privilegia insignia accepit a Carolo IV. Henrico V. Rodolfo I. Adolpho, Alberto, Ludovico, Wenceslao, Friderico III. Maximiliano II. Imperatoribus, Insignia eius, Conradina Francica Ecclesiae structura rubra, in solio albo. Vide Limnaeum Enucl. l. 4. c. 53. Hîc Philippus Suevus Imperator Ottonem Saxonem vicit, A. C. 1202. In Comitiis ibidem celebratis A. C. 1526. de pacificatione Religionis actum, decretumque post graves altercationes, ut interea dum Concilium publicum instituatur, nemini ob religionem vis inferretur. Et habebant tum Saxoniae Princeps ac Hassiae Landgravius suos secum Pastores: qui duo Principes paulo ante cum Argentinensibus, Noribergicis, Augustanis, Francofurtanis, ac Ulmensibus, prima foederis Euangelici fundamenta iecerant. Iterum Conventus Spirae, iussu Caesaris, indictus est A. C. 1529. quo Saxoniae Elector Melanchthonem adduxit. Hîc cum novô decretô priori derogaretut, ei sese opposuerunt Saxo, Brandeburgicus, Lawenburgici, Landgravius, et Anhaldius, cui se coniunxêre Argentina, Noriberga, aliaeque quamplures Imperii civitates, a qua protestatione celebre Protestantium nomen ortum est. Vide Ioh. Sleidanum Comm. l. 6. Media est inter Argentoratum ad Meridiem, et Moguntiacum ad Boream 50. mill. pass. utrmque, uti 5. a Philippoburgo, 15. ab Heidelberga in Africum: iam vero in ruinis, ab A. C. 1689. Camerâ Imperiali Wezlariam translatâ. primus eius Episcopus Iesses, interfuit Concilio Coloniensi, A. C. 346. Iacob. Wimphelingus de laud. Eccl. Nemet. Guil. Eisengreinius, in Chron. l. 16. etc.

II.

SPIRA

convolutio et concumulatio cirnium muliebrium, apud Romanos, dicta est. Multis enim gradibus et spiris cumulatam et convolutam in altitudinem comam exstruere illorum mulieres consuevisse, docet Iuvenalis, Sat. 6. v. 502.

——— tot adhuc compagibus altum

Aedificat caput ———

et diximus supra, ubi de more Comam struendi, item in voce Capillatura, ubi ex alienis et ascititiis capillis strui has spiras solitas vidimus. Cuiusmodi spiram capillorum rufforum duci servo in Theatro Pollux dat l. 4. c. 19. Hinc spirosus capillus Appuleio, in spiram cumulatus et convolutus, Milesiar. l. 2. Vide Salmas. ad Tertullian. de Pallio c. 4. ut et infra, in vocibus Suggestum et Tutulus. Diminutivum Spirula, apud Arnobium adv. Gent. l. 2. Idcirco animas misit, ut spirulas et hotulos facerent, isicia catillamenta etc. ubi perst ringit Gentilium ingluviem, a qua eiusque illecebris abstinebant Christiani, ut supra diximus ubi de hotulis.